Anna Guzik: dzieciom trzeba nieść pozytywne treści

Urszula Korąkiewicz: Skąd wziął się pomysł na nagranie płyty właśnie dla dzieci?

Album, który powstał, jest naturalną konsekwencją mojej pracy zawodowej i życia prywatnego. Tak się akurat złożyło, że w 2018 r. odbyła się premiera spektaklu "Singielka 2, czyli Matka Polka" w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, który był kontynuacją mojego monodramu "Singielka". Obydwa spektakle realizowaliśmy w stałym składzie. Jacek Bończyk napisał scenariusz i był reżyserem obu części, a Krzysztof Maciejowski był odpowiedzialny za kompozycje i aranżacje. W drugiej części spektaklu jestem już matką i w jednej ze scen śpiewam kołysankę dla swoich dzieci. Utwór który powstał, był tak piękny i niezwykły, że przeniósł nasz spektakl w zupełnie inny wymiar. Nasza "Kołysanka" jest zatem źródłem pomysłu na powstanie płyty i to od niej wszystko się zaczęło.

Jak w takim razie powstawała?

Praca trwała dosyć długo, ponieważ każdy z nas był zajęty zawodowo, a chcieliśmy stworzyć coś wyjątkowego, dedykowanego dzieciom. Dużo rozmawialiśmy o tym, w jakim kierunku powinniśmy pójść. Ostatecznie uznaliśmy, że chcemy stworzyć płytę z pięknymi tekstami, różnorodną muzycznie, która nam również musi się podobać. Bo jeśli złapie nas to za serce, jest duże prawdopodobieństwo, że dzieci też dadzą się zaczarować.

Dzieci to wymagająca publika. I choć bywa wierna, to jest zalewana mnóstwem propozycji. Niełatwo do nich dotrzeć.

To prawda, teoretycznie wciąż, jako ludzie, jesteśmy tacy sami, kierują nami podobne emocje, a jednak każde pokolenie jest trochę inne. Ma inną wrażliwość, a zatem potrzebny jest inny klucz. Rynek adresowany do dzieci rzeczywiście jest bogaty, niestety ta ilość nie zawsze idzie w parze z jakością. Naszym celem było stworzenie dla małego słuchacza i jego rodzica propozycji wartościowej, która niesie za sobą pozytywne treści.

A czy twoje córeczki miały okazję zapoznać się z tym materiałem? Podoba się im wszystko czy są rozbrajająco szczerymi recenzentkami?

Faktycznie były i są recenzentkami, bo wciąż rosną. Część tego materiału jest adresowana do zupełnie maleńkich dzieci, które nie są świadomymi odbiorcami, ale odbierają dźwięki, melodię. A później jest już odbiorca, który rozumie, co się do niego śpiewa i to są właśnie moje dziewczynki.

Kiedy około dwa lata temu zaczynałam przygodę z płytą, niektóre utwory podobały im się, inne nie. A teraz dojrzały do tych utworów dla starszych dzieci i oczywiście mają ulubione piosenki. Na początku to była "Śnieżka", ale kiedy powstał teledysk do "Nocą wszystko gra", w którym jestem czarodziejką, zdeklasował wszystkie pozostałe. Dziewczynki znają cały tekst na pamięć. To niezwykłe doświadczenie, że twoje własne dziecko może śpiewać twoją piosenkę.

Znajdujemy tu i Śnieżkę i Kopciuszka, znany, bajkowy świat, który udało się wam przedstawić nieco inaczej.

To był świadomy zabieg. Bo tak jak my lubimy piosenki, które znamy, tak samo dzieci lubią słuchać bajek, których już wcześniej wysłuchały. Każda nowa odsłona znanego dla nich tematu jest dla nich ciekawa. Bo niby coś wiedzą, ale zawsze dochodzi jakiś nowy element.

Bajki odsłoniły też być może niewielu widzom znaną, delikatną naturę Jacka Bończyka.

Jeszcze przy spotkaniu nad spektaklem "Singielka", żartowaliśmy sobie z Krzysztofem, że Jacek, skoro pisze takie piękne teksty o kobietach, musi nią być! (śmiech) A teraz mamy jeszcze absolutną pewność, że jest także dzieckiem. Wszystko się zgadza, jest po prostu znakomitym artystą.

"Nocą wszystko gra" to twój kolejny projekt. Jak ogarnąć tak napięty grafik jak twój, zwłaszcza, kiedy w domu są trzy małe dziewczynki?

Myślę, że każda osoba, która jest bardzo zajęta, im więcej ma do zrobienia, tym bardziej musi być zdyscyplinowana i musi się trzymać grafiku. Grafiku, który oczywiście może się wysypać, bo jak pokazał nam ten rok, do niczego nie należy się przywiązywać. Ale faktycznie, wymaga to dużej koordynacji wielu różnych elementów. Mieszkam na stałe w Bielsku-Białej i tu też pracuję w teatrze, a do Warszawy jeżdżę na plany zdjęciowe. Jest to układanka wieloskładnikowa, która nie poskładałaby się gdyby nie pomoc ze strony męża, babci, rodziny. Jest to do ogarnięcia, ale faktycznie bywa to trudne.

Skoro mówimy o pracy, jak wygląda praca w pandemicznych okolicznościach, chociażby w "Na Wspólnej"? Obostrzenia mocno wpływają na to, co się dzieje na planie?

Maseczki, ratownicy medyczni, pomiary temperatury i testy są naszą rzeczywistością, już zresztą oswojoną. Okazuje się, że człowiek szybko się adaptuje. Cała ekipa serialu ma obowiązek noszenia maseczek, poza aktorami będącymi na planie. Pomimo kilku niedogodności cieszymy się, że możemy pracować i że mimo wszystko jakoś to funkcjonuje. Oczywiście dla produkcji to bardzo trudny czas, bo zmiana planu pracy, która kiedyś zdarzała się niezwykle rzadko, teraz często jest niemiłą koniecznością.

A jak przyzwyczaić się do tego, że nie można grać w teatrze?

Może zacznę od tego, że byłam widzem przy 50 proc. obłożeniu widowni i były zachowywane wszystkie normy - odległości, dezynfekcja, maseczki, widzowie na piętro teatru wchodzili osobnym wejściem. Dlatego uważam, że wyłączanie teatrów przy równoczesnym uruchomieniu galerii handlowych, gdzie ludzie mają ze sobą dużo większy kontakt, jest niesprawiedliwe. Wielu aktorów pracowało w teatrach impresaryjnych, na podstawie umowy o dzieło, teraz zostali z niczym. To ludzie, którzy mają rodziny, kredyty itd. Bycie aktorem nie jest fanaberią, jest naszym zawodem wyuczonym, a zatem mamy takie same prawo do pomocy państwa, jak każdy inny człowiek wykonujący swoją pracę. A do tego dochodzi tęsknota za sceną, za spotkaniem z żywym widzem, bardzo mi tego brakuje.

Mówiłyśmy o tym, że twój grafik bywa bardzo napięty. A jest w nim jeszcze miejsce na spontaniczność?

Niestety, mój czas wolny i relaks jak np. wyjścia w góry, też muszą być zaplanowane. Czas lenistwa, który bardzo sobie cenię i lubię z niego korzystać, przychodzi w wakacje, kiedy na planach zdjęciowych i w teatrach jest przerwa. Wtedy rzeczywiście wchodzę na miesiąc w zupełnie inny rytm funkcjonowania. Albo na przykład teraz, w okresie świątecznym, będę miała w więcej wolnego czasu, więc zamierzam nadrobić zaległości w leniuchowaniu.

Jak spędzacie te święta? To jest czas aktywny czy słodkie lenistwo?

Wolne, świątecznie dni, są przeznaczone stricte dla bliskich. Zazwyczaj goście przyjeżdżali do nas, ponieważ mieliśmy małe dzieci i było tak wygodniej dla wszystkich. W tym roku będzie inaczej, ale wcale nie znaczy, że gorzej, po prostu inaczej.

A spodziewacie się gości na Wigilii? W jakim gronie będziecie ją spędzać?

Wigilię spędzimy w gronie najbliższej rodziny.

Czego nie może zabraknąć podczas świąt?

Pysznego jedzenia, dobrego humoru i luzu. Dbam, żeby każdy czuł się swobodnie, żeby gość, który przychodzi do naszego domu miał poczucie, że jest wśród bliskich, że może robić, co mu się żywnie podoba i na co przyjdzie mu ochota. I faktycznie się to sprawdza, bo mam wrażenie, że fajnie czujemy w swoim towarzystwie.

Macie już plany na sylwestra?

To będzie mój pierwszy wolny sylwester od jakiegoś czasu. Będę się czuła dosyć nieswojo, ponieważ ja lubię pracować w sylwestra. Ale myślę, że wszyscy będziemy się czuć dosyć nieswojo, takiego sylwestra z obostrzeniami nie pamiętam... I mam nadzieję, że ten będzie pierwszy i ostatni.

A czego mogę życzyć w tym czasie i przede wszystkim na święta?

Przede wszystkim zdrowia. Bo z całą resztą mam nadzieję, że sobie poradzimy.

Płyta Anny Guzik, "Nocą wszystko gra", ukazała się 28 sierpnia, nakładem wydawnictwa Agora Muzyka.