"Bitwa o tron" w Teatrze Syrena. Historia Polski w eurowizyjnej oprawie [RECENZJA]
Na scenie warszawskiego Teatru Syrena udało się zrobić coś więcej niż tylko autorski musical zahaczony o historię Polski. "Bitwa o tron" to spójne, zgrabne, dynamiczne i porywające widowisko, które mimo przesycenia kiczowatymi stylizacjami, bawi i uczy.
"Bitwa o tron" Jacka Mikołajczyka to artystyczny miks. Jest w tym autorskim musicalu Syreny coś z Eurowizji (nawet bardzo dużo), coś z popularnej gry "Wiedza to Potęga", a także dużo ze znanego w stolicy kabaretu "Pożar w Burdelu". Choć sam autor w programie i wywiadach przyznaje, że wśród inspiracji były też musicale "Six" czy "Hamilton", to ewidentnie do tej listy trzeba dopisać też "Zakonnicę w przebraniu" - niezwykle udany musical w reżyserii Mikołajczyka, który do dziś króluje na scenie Teatru Muzycznego w Poznaniu.
"Bitwa o tron" (nie ma wiele wspólnego z "Grą o tron") ma konstrukcję wyjętą wprost z telewizyjnych talent show: są prowadzący (Piotr Siejka jako o. Augustyn Kordecki oraz Jacek Pluta jako ks. Piotr Skarga), jest jury (Beatrycze Łukaszewska jako Bona Sforza i Magda Gessler w jednym, Katarzyna Walczak - kobieta z klasą, czyli Anna Wazówna, Magdalena Placek-Boryń/Karolina Gwóźdź – Marysieńka w stylizacji "Krainy lodu", Marta Walesiak-Łabędzka – ta o pseudonimie caryca, o nazwisku Wielka), jest orkiestra na żywo (zrywna muzyka, dobre piosenki i kierownictwo muzyczne Tomasza Filipczaka), są wreszcie i oni. Uczestnicy.
O uznanie widowni zabiega ośmiu polskich królów - każdy z przebojową piosenką autorstwa Jacka Mikołajczyka i Tomasza Filipczaka. Każdy tekst zahaczony jest w biografii króla, zaś muzyki nie powstydziłyby się musicale na West Endzie, czy paryskie rewie.
Piosenki są inspirowane muzyką krajów, z których pochodzili władcy. Na szczególne brawa zasługuje trzech reprezentantów syreniej "Bitwy": Maciej Dybowski, który w estetyce Eltona Johna i trochę Abby śpiewa jako Zygmunt III Waza, Przemysław Glapiński w stylizacji Michała Wiśniewskiego jako porywający Jan Kazimierz Waza oraz Marcin Wortmann, który tak pierwszorzędnie śpiewa, że August II Mocny – jego bohater, mógłby być dumny. Przekaz wzmacniają kolorowe i eurowizyjne stylizacje Tomasza Jacykowa. Z udaną reżyserią świateł (Artur Wytrykus) i dobrze ułożoną choreografią (Santi Bello, Patryk Gładyś) wciągają widza w kolorowe show.
"Bitwa o tron" nie tylko prezentuje ciekawe fakty historyczne, ale także podkreśla znaczenie kobiet w polskiej historii. Jurorki show doskonale punktują wady i zalety polskich władców. Te wszystkie składowe dają nam spójne, zgrabne, dynamiczne i porywające widowisko, które mimo przesycenia kiczowatymi stylizacjami - bawi i uczy widza w każdym wieku. Ponieważ zwycięzcę "Bitwy o tron" wskazują widzowie, to moja "10" wędruje do Jacka Mikołajczyka. Tak powinno się robić rozrywkę i przywracać świetność Syrenie, która w swoim genotypie ma rewie i widowiska. Tak też powinno się zachęcać do polskiej historii, która skrzy się od anegdot. Habemus hit!