Koncert w Filharmonii Opolskiej "Sto lat razem - uczcijmy Herberta Hoovera"

Gwiazdą wieczoru będzie znakomity amerykański pianista, uczestnik Konkursu Chopinowskiego, Neal Larrabee. Artysta zaprezentuje wybrane utwory z repertuaru J.I. Paderewskiego, F. Chopina, S. Barbera i L.M. Gottschalka.

Koncert będzie poprzedzony wystawą oraz projekcją filmu o dokonaniach Herberta Hoovera - wielkiego filantropa - organizatora pomocy materialnej i humanitarnej skierowanej do Narodu Polskiego w I połowie XX wieku. Wydarzenie jest organizowane w ramach 100-lecia nawiązania relacji dyplomatycznych pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej.

O HERBERCIE CLARKU HOOVERZE
Herbert Clark Hoover, wielki przyjaciel Polski i filantrop urodził się w 1874 roku w stanie Iowa. Wcześnie stracił oboje rodziców. Mimo wielu przeciwności losu, zdołał ukończyć studia geologiczne na Uniwersytecie Stanforda, a wkrótce potem zrobił błyskotliwą karierę w biznesie.

W czasie I wojny światowej prezydent Wilson mianował go przewodniczącym Food Administration, która w 1919 roku została przekształcona w Administrację Pomocy Amerykańskiej, także dla zniszczonej wojną Polski.

Duży wpływ na Herberta Hoovera miała przyjaźń z Ignacym Janem Paderewskim, której początki sięgają 1892 roku, gdy jako student Uniwersytetu Stanforda, zaprosił słynnego już w USA pianistę do zagrania koncertu w San Jose w Kalifornii. Niefortunny termin koncertu sprawił, że bilety nie zostały sprzedane. Gdy Paderewski, dowiedział się o tym, nie tylko zrzekł się honorarium, ale też zapłacił za wynajęcie sali. Wielkoduszność i niezwykła charyzma polskiego artysty i patrioty zaowocowała przyjaznym stosunkiem do Polski i jej aspiracji niepodległościowych nie tylko Herberta Hoovera ale również Prezydenta Woodrowa Wilsona, który zapraszał artystę, by grał koncerty w Białym Domu.

Efektem tej przyjaźni był również słynny trzynasty punkt czternastopunktowego programu pokojowego Prezydenta Wilsona, mówiący o stworzeniu niepodległego państwa polskiego. Od tego momentu historia potoczyła się szybko. Polska odzyskała niepodległość, utworzyła suwerenne państwo, a jednym z pierwszych premierów Rzeczpospolitej Polskiej został Ignacy Jan Paderewski. Herbert Hoover energicznie włączył się w pomoc dla Polski zmagającej się z widmem głodu i chorób. Najbardziej przejmował się losem dzieci, głównie sierot, które straciły ojców lub całe rodziny. Już od 1915 roku, z jego inicjatywy działała Międzynarodowa Komisja Pomocy dla Polski, organizująca system regularnego dożywiania dzieci w całym kraju. Akcja dożywiania objęła ogółem dwa miliony dzieci w trzech tysiącach miast i wsi.

Dzięki Hooverowi również Ameryka wysłała do Polski 500 lekarzy i pielęgniarek co niezwykle pomogło w zwalczaniu epidemii, w szczególności tyfusu. W sierpniu 1919 roku Hoover odwiedził Warszawę, Lwów i Kraków. W Warszawie na jego cześć odbyła się parada, w której przez dwie i pół godziny z flagami polskimi i amerykańskimi maszerowało trzydzieści dwa tysiące dzieci. Z wizytą do Krakowa Herbert Hoover przyjechał 17 sierpnia 1919 roku. Prezydium Miasta Krakowa wydało odezwę do mieszkańców wzywając do serdecznego powitania: „ W niedzielę o godzinie 9:00 rano przyjeżdża do naszego miasta pan Herbert Hoover, Delegat Stanów Zjednoczonych – Mąż , przejęty na wskroś ideą najszerzej pojętego humanitaryzmu, mąż, któremu setki tysięcy naszej ludności zawdzięczają możność przetrwania najcięższych czasów. Twórca i organizator pomocy dla dzieci, tego najdroższego skarbu każdego narodu. Jemu zawdzięczamy istnienie licznych kolonii dla dziatwy naszej – Jemu zawdzięczamy ratunek od strasznej klęski głodowej – do Niego zwracamy się z nadzieją na dalszą pomoc w ciągle jeszcze ciężkiej przyszłości.” W tym samym roku Uniwersytet Jagielloński nadał Hooverowi honorowy doktorat w uznaniu zasług na polu poprawy stanu zdrowia Polaków.