Polak może wygrać Eurowizję. Jego dziadka zna cały świat

Wydawałoby się, że Polacy pilnie śledzą Eurowizję. W końcu ubiegłoroczną edycję, która zakończyła się porażką Rafała Brzozowskiego już na etapie półfinału, oglądało na antenie TVP1 w szczytowym momencie niemal 3 mln widzów. Sam finał bez Polaka zgromadził imponujące półtora mln osób. Stąd za duże zaskoczenie trzeba uznać wyniki sondażu, który dla Pudelka przeprowadził Instytut Badań Rynkowych i Społecznych IBRiS tuż przed czwartkowym występem Krystiana Ochmana w drugim półfinale tegorocznej Eurowizji.

Okazało się, że aż 65 proc. respondentów nie miało nawet pojęcia, kto reprezentuje Polskę w Turynie. A co by nie mówić o 22-letnim Krystianie Ochmanie, to w przeciwieństwie do np. na siłę promowanego Brzozowskiego, Krystian rzeczywiście zasługuje na uwagę.

Ba, porównując jego występ z tym, co mogliśmy usłyszeć od większości reprezentacji w obu półfinałach 66. Konkursku Piosenki Eurowizji, to wydaje się, że Ochman przerasta pod kątem talentu muzycznego większość artystów. Sama Elżbieta Zapendowska, która słynie z krytycznych osądów, pochwaliła go w rozmowie z WP za ciekawe i klasyczne brzmienie jego śpiewu.

Ochman rzecz jasna nie wziął się znikąd. Po raz pierwszy szerzej dał się poznać jako zwycięzca 11. edycji "The Voice of Poland" w 2020 r. To otworzyło mu drogę do kariery w polskim show-biznesie. Rok później wydał swój debiutancki album, zatytułowany po prostu "Ochman". Otrzymał też Nagrodę Publiczności w kategorii "Premiery" na 58. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Rodzice go zainspirowali

Tym samym ostatnie dwa lata dobitnie pokazują, że kariera Ochmana jest na stałej wznoszącej. A nic z tego nie miałoby miejsca, gdyby nie jego rodzice, Dorota i Maciej Ochmanowie, którzy wyemigrowali z Polski do Stanów Zjednoczonych jeszcze w czasach komunistycznych. Ich syn na początku bardziej interesował się sportem niż muzyką. Zwłaszcza pływaniem i piłką nożną. Ale wygrała tradycja muzyczna, która w rodzinie jest bardzo bogata.

Ojciec Ochmana na początku lat 80. grał na syntezatorze w zespole Róże Europy. Po osadzeniu się w USA studiował socjologię/antropologię na Northeastern University w Bostonie, a potem kierunek broadcasting na innym uniwersytecie z tego samego miasta. Przez wiele lat pracował jako dźwiękowiec w amerykańskiej telewizji Discovery. To właśnie Maciej wraz ze swoją żoną zachęcali syna do nauki gry na fortepianie i trąbce, a następnie śpiewu.

Dziadek słynny na cały świat

Robili to zresztą nie tylko rodzice. Wpływ na dorastanie Krystiana, a tym samym jego zainteresowania, miał także jego dziadek, słynny polski tenor Wiesław Ochman. Co ciekawe, urodzony 1937 r. Wiesław także początkowo łączył różne światy, bo w 1960 r. uzyskał dyplom inżyniera-ceramika w AGH w Krakowie. Ten rok był zresztą dla niego przełomowy, bo zaliczył wtedy swój debiut na scenie Opery Śląskiej partią Muezina w "Casanovie" Ludomira Różyckiego, a następnie kreował rolę Edgara w "Łucji z Lammermoor" Gaetano Donizettiego.

Karierę międzynarodową rozpoczął w 1967 r. w Berlinie. Jako tenor operowy występował na czterech kontynentach. Poczynając od lat 60. do 1999 r. pojawił się w ponad 1800 spektaklach na największych scenach operowych w Nowym Jorku, Rzymie, Paryżu, Wiedniu, Moskwie, Buenos Aires, Madrycie czy San Francisco. Uczestniczył w festiwalach muzycznych z udziałem filharmonii pod dyrekcją takich tuzów jak Herbert von Karajan i Karl Bohm. Nagrywał też dla słynnych firm fonograficznych jak Deutsche Grammophon czy Decca. Otrzymał wiele wyróżnień, w tym Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. O jego sukcesach można byłoby pisać jeszcze długo.

To właśnie za jego sprawą Krystian zdecydował się na studia na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Był to odważny krok w jego życiu, bo w wieku 18 lat wrócił na stałe do Polski, zmieniając całkowicie swoje środowisko. W rozmowie z "Elle Manem" przyznał, że do podjęcia studiów w Polsce przekonały go m.in. różnice w edukacji.

– W USA student rzadko ma szanse na warsztaty indywidualne ze swoim profesorem, a absolwent szkoły muzycznej ma dużo szczęścia, jeśli trafi na Broadway. Zwykle muzycy mają ciężką sytuację finansową i muszą dorabiać w innej pracy. A tego typu szkoły są drogie - to koszt zwykle między 20 a 25 tysięcy dolarów rocznie. Edukacja taka trwa 4-6 lat. Niektórzy spłacają ją potem przez wiele lat. W Polsce jest łatwiej i - według mnie - lepiej. Ale nie zapominajmy, że edukacja to nie wszystko, a wielu wielkich artystów nie skończyło żadnej szkoły – powiedział.

On już jest wygrany

Teraz Ochman ma szansę w sobotnim finale powalczyć o zwycięstwo. Nawet jeśli nie uzyska jakiegoś spetkalularnego wyniku, to i tak trzeba się cieszyć, że na Eurowizję wreszcie wysłaliśmy kogoś, kto nie tylko trafia w dźwięki, ale też używa swojego głosu w należyty sposób, nie dając się zdominować muzycznej aranżacji. Dla Ochmana Eurowizja to też szansa, by pokazać się na międzynarodowym rynku. Język angielski to akurat jest dla niego naturalna sprawa, co w połączeniu z tym, że jest pracowity i głodny sukcesu, a przy tym także skromny, może mu dać ogromne profity w przyszłości. Wszystkie atuty są po jego stronie.

Pytanie tylko, czy uda mu się je wykorzystać w pełni i trafić w odpowiednią niszę. Patrząc jednak na reakcje polskich internautów w mediach społecznościowych, można zakładać, że Ochman już poczynił krok w dobrym kierunku. A takie pozytywne wrażenia mają to do siebie, że nie zacierają się zbyt szybko. Jeśli Ochman dalej będzie konsekwentnie rozwijał się jako wokalista, to usłyszymy o nim jeszcze nie raz.

Kamil Dachnij, dziennikarz Wirtualnej Polski