Dla dzieci i narodów
W 1985 roku w księgarniach pojawiła się kolejna książka Aleksijewicz, zatytułowana "Ostatni świadkowie". Pisarka pochyliła się w niej nad losem dzieci, które przeżyły tragedię II wojny światowej. Autorka udzieliła głosu tym, którzy przez lata byli tylko częścią niemego, anonimowego tłumu, tak zwanej ludności cywilnej, w wielkiej historii zawsze mniej ważnej od żołnierzy.
Cztery lata później ukazały się "Ołowiane żołnierzyki", w których autorka opisała radziecką interwencję w Afganistanie. W znakomitym reportażu Aleksijewicz przedstawiła historię młodego afgańskiego narodu, któremu zabrano demokrację, zanim zdążyła się ugruntować. Książka stanowiła również pewne odniesienie do sytuacji narodów wchodzących w skład ZSRR. "Ołowiane żołnierzyki'' wywołały burzę medialną, rosyjska prasa była pełna negatywnych komentarzy w stosunku do autorki, a proces sądowy dotyczący publikacji został przerwany tylko dzięki naciskom intelektualistów zza granicy.