Alina Janowska i Tadeusz Pluciński: piękna para polskiego kina

Gdyby ten związek przetrwał, na pewno byliby jedną z najpiękniejszy par aktorskich. Alina Janowska i Tadeusz Pluciński poznali się niedługo po zakończeniu II wojny światowej. To ona namówiła go do zdawania na Akademię Teatralną. Rozdzielił ich inny mężczyzna.

Alina Janowska na scenie występowała już w 1943 r. pod okiem Jerzego Waldorffa i Witolda Lutosławskiego. Po wojnie trafiła na deski Teatru Syrena w Łodzi, która była rodzinnym miastem Tadeusza Plucińskiego. To tam los szybko ich ze sobą połączył.

- Z kanapek, które mi przynosił, zrobiły się obiady w jadłodajni jego mamy, wreszcie przeniosłam się do jej dawnego mieszkania i zamieszkałam w nim razem z Tadeuszem - tak początki miłości wspomina Janowska w biografii "Jam jest Alina, czyli Alina Janowska Story".

Pluciński był od niej trzy lata młodszy i pragnął spędzać z ukochaną cały czas. Zaczął przygotowywać się do egzaminów na Akademię Teatralną, by być blisko Janowskiej. Oświadczył się jej i miał nadzieję, że wkrótce wezmą ślub. Do ceremonii nigdy nie doszło.

Piękna aktorka nie mogła narzekać na brak powodzenia, choć jej kolejne związki szybko się rozpadały. Nie przetrwał również romans z Tadeuszem Plucińskim, choć gazety plotkowały o ich rychłym ślubie.

Rozwodem zakończyło się jej małżeństwo z Andrzejem Boreckim - jak twierdziła, mąż nadużywał alkoholu, a ona nie miała siły walczyć z jego nałogiem. Szczęście znalazła dopiero w ramionach Wojciecha Zabłockiego, znanego sportowca i architekta. Pobrali się w 1963 r.

Po rozstaniu ze swoją pierwszą miłością Tadeusz Plucińśki został obwołany amantem polskiego kina. I to nie tylko dlatego, że głownie takie role przypadały mu w udziale. Cztery razy brał ślub i tyle samo się rozwodził. Jego żonami były śpiewaczka operowa Bożena Brun-Barańska, aktorka Ilona Stawińska, tancerka Krystyna Mazurówna i aktorka Jolanta Wołłejko.