Interesują mnie bohaterowie z problemami. Rozmowa z Robertem Więckiewiczem

Artysta pełen sprzeczności

- Paradoks aktora polega na tym, że jest to ktoś taki, kto na moment staje się kimś zupełnie innym, ciągle będąc tą samą osobą.

Ten cytat włoskiego eseisty Nicola Tierramonte idealnie, zdaniem Roberta Więckiewicza, oddaje ironię zawodu, który wykonuje. Sam aktor ma jednak w swoim życiu o wiele więcej sprzeczności.

Zacznijmy od tego, że wszyscy znamy Roberta Więckiewicza jako osobę o wyrazistej, żeby nie powiedzieć, odrobinę "szorstkiej" urodzie. A tymczasem, jak sam twierdzi, był naprawdę pięknym dzieckiem:

– Wyobraźcie sobie jasnego blondynka z niebieskimi oczkami i ładną, gładką buzią. Taki byłem, zdjęcia nie kłamią. A potem… hrrr, grrr, drrr… i po buźce. Jakbym się spotkał sam na sam z koparką.

Nie da się ukryć, że tak jak niegdyś amerykański aktor Roy Scheider, nasz bohater potrafi wykorzystać swój wygląd, aby stworzyć przejmujące role ludzi bliskich widzom. Jego postacie są często wręcz boleśnie prawdziwe – jak alkoholik w ekranizacji głośniej powieści Jerzego Pilcha "Pod Mocnym Aniołem" z 2014 r. I choć wielką popularność zdobył 10 lat wcześniej rolą w komedii "Vinci" Janusza Machulskiego, prawie od zawsze zdradzał zainteresowanie poważnymi rolami. Jego ulubioną książką w siódmej klasie podstawówki był bowiem… "Hamlet" Szekspira.

Długa droga na szczyt

Właśnie w szkole podstawowej Robert Więckiewicz po raz pierwszy zainteresował się aktorstwem. Nauczycielka j. polskiego namówiła go do brania udziału w konkurach recytatorskich. Do szkoły teatralnej we Wrocławiu (wydział aktorski Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie) trafił dopiero w wieku 22 lat. I choć swój debiut na wielkim ekranie zaliczył stosunkowo wcześnie (drobny epizod w filmie "Ferdydurke" J. Skolimowskiego w 1991 r.), na prawdziwy przełom w karierze musiał długo czekać.

Widzowie pokochali go za rolę we wspomnianej już komedii "Vinci" w 2004 r. Potem przyszły kolejne świetne kreacje. Więckiewicz zagrał m.in. w filmie "W ciemności" Agnieszki Holland nominowanym do Oscara (2011). Widzowie polubili go również za występy w filmach takich jak "Wałęsa. Człowiek z nadziei" (2013) albo "Ziarno prawdy" (2015). Ostatnio coraz częściej widzimy go także w serialach, np. "1983" albo "Ślepnąc od świateł", których premiery miały miejsce w 2018 r. Jak twierdzi:

– Interesują mnie bohaterowie z problemami. Ze sobą albo ze światem. Chociaż, kto wie, może to oznacza to samo. Nie da się w jednej postaci znaleźć wszystkich cech, których poszukuję.

Lubiany przez wszystkich?

Roberta Więckiewicza kochają nie tylko widzowie. Również reżyserzy i scenarzyści cenią go za pracowitość i otwartość na nowe pomysły. Co ciekawe, podobno boją się go trochę dziennikarze i dziennikarki. Wywiady z nim nie należą bowiem do łatwych. Na pytanie dlaczego, Robert Więckiewicz odpowiada, że stoi za tym kolejny ciekawy paradoks:

– Naprawdę? Może dlatego, że im bardziej jestem nieśmiały, tym bardziej jestem śmiały. Taki mechanizm obronny. Moja nieśmiałość jest tak ekstremalna, że automatycznie zmienia się w śmiałość, która ją przekracza. Ciągnie się to za mną od dzieciństwa.

Nie lubi opowiadać anegdot i żartów (dużo lepiej wychodzi mu za to rysowanie traktorów ze szczegółami). W skupieniu się na pracy pomaga mu żona, Natalia Adaszyńska, która jest zarazem jego agentką. Jak przyznaje, dzięki niej nie musi myśleć o statystkach mówiących, ile czasu spędza na planie, a także ile premier filmów z jego udziałem odbędzie się w tym roku.

Jeszcze więcej o aktorstwie Robert Więckiewicz opowie w nadchodzącym odcinku "Z tymi co się znają", który gościć będzie znów w murach Browaru Namysłów. Gospodarz programu, Marcin Prokop, zapyta go również o aktualną kondycję polskiego kina, a także o to, jak ma się archetyp szorstkiej męskości w dzisiejszych czasach.

Wszystkie odcinki programu "Z tymi co się znają" dostępne są bezpłatnie na kanale Browar Namysłów TV na platformie YouTube.