Jerzy Buzek: "Koro, po prostu bądź"

"Koro, to jest nasza kolejna rozmowa, to nie pożegnanie. Należałem do tych ludzi, którym dane było zakosztować Twojej przyjaźni byliśmy tacy niedzisiejsi w czasach Facebooka i internetu, bo ceniliśmy sobie nasze osobiste kontakty, możliwość rozmowy, otwieranie się na siebie. Mieliśmy czasem bardzo różne poglądy, to nas właśnie budowało. Mówiłaś, jak przed wielu laty budowałaś mozolnie z uporem i odważnie swój świat Zawsze podkreślałaś, że to ważne, że mogłaś się dzielić swoim światem poezji i muzyki z całym światem. Mówiłaś: "Wolności i prawdy nie wolno nam nigdy utracić to są fundamenty naszego człowieczeństwa, urody życia, są kluczowe dla każdego z nas". Mam przekonanie ze rozmowa z Tobą zawsze była najbardziej emocjonująca, gdy mówiliśmy o miłości i o przemijaniu. Lubiłaś się śmiać. Uśmiechałaś się do każdego ptaka, drzewa i ludzi którzy cie otaczali. Diagnozy lekarskie, które trudno było zaakceptować, przyjmowałaś tak, jak to ze czasami bywamy głodni a wieczorem senni, tak to odbieraliśmy, niezależnie od tego co działo się w Twoim wnętrzu. Uwielbialiśmy Cię za to, ale potrafiłaś być ostra i bezceremonialna, nie tylko jako juror. Nie wiem dokładnie, dlaczego mam okazję dzisiaj i teraz kontynuować z Tobą nasza rozmowę jak kiedyś na Bielanach o Twoim ukochanym Roztoczu albo bardzo niedawno, późnym wieczorem w szpitalu w Gliwicach. Rozmowę o życiu, świecie o galaktykach. Byliśmy przecież bardzo rożni, mieliśmy różny pogląd na świat, ale mieliśmy też przekonanie, że to nas najbardziej buduje, w tej rozmowie, pozwala nam naprawdę otwierać się na siebie, próbować porozumiewać Koro, na koniec chciałem Cię prosić w mieniu na wszystkich: mów do nas zawsze w swojej poezji muzyce... po prostu bądź