Kinga Dębska była bliska śmierci. Chciała odejść, nie bała się

Kinga Dębska reżyseruje od 23 lat. W filmach przepracowuje wybrane epizody ze swojego życia np. dzieciństwo w "Zupie nic" czy żałobę po stracie rodziców w "Moich córkach krowach". Napisała też scenariusz zainspirowany własnym doświadczeniem z pogranicza życia i śmierci. 32 lata temu Dębska omal nie umarła podczas porodu córki.

Co ciekawe reżyserka traktuje swoje przeżycia w sposób bardzo filmowy, często zacierając fikcję z rzeczywistością.

- Nie mam silnego związku z przeszłością. Moja siostra pamięta wszystko detalicznie, a ja, jeśli czegoś nie pamiętam, to sobie dopowiem albo dopiszę. Zaczynam konfabulować, upiększać rzeczywistość, niestety. Marny byłby ze mnie kronikarz. Pamiętam natomiast historie, które mnie pchnęły dalej, ale one raczej nie są miłe - stwierdziła w rozmowie z "Wysokimi obcasami".

W sposób dokumentalny Dębska ma zapisane w głowie wspomnienia o rozwodzie z pierwszym mężem i swoją śmierć kliniczną.

Poród Marysi był wyjątkowo ciężki. W pewnym momencie Kinga Dębska znalazła się w stanie krytycznym. Wszyscy na sali byli przerażeni, ale nie sama umierająca.

- To było ekscytujące uczucie absolutnej błogości. Było ciepło i jasno. Pamiętam tunel, nieistotne sceny z rodzicami i myśl, że będzie im smutno, kiedy zniknę, bo bardzo mnie ciągnęło na drugą stronę. Do dziś myślę o śmierci w jasnych kolorach, jako odejściu w inny, lepszy wymiar - wyznała w "Vivie!".

Kinga Dębska wróciła do swojego ciała. Rodzice postawili na swoim.

Powrót do realu nie wywrócił życia artystki do góry nogami, nie poczuła żadnego posłannictwa, ale na pewno ją zmienił.

- Już się nie boję. Raz zaliczyłam glebę i wiem, jak to jest. Ta chwilowa śmierć uzmysłowiła mi, jak dużo jest we mnie siły, o którą wcześniej się nie podejrzewałam. Bo skoro mogę zacząć życie jeszcze raz, to znaczy, że jestem silna. Dzięki tamtej historii jestem też pogodzona z mrokiem, który mam w sobie - powiedziała w "WO".

Kinga Dębska z większym spokojem podchodzi do wszelkich złych rzeczy, które się zdarzyły, dzieją się i z pewnością jeszcze nastąpią w jej życiu, bo, jak mówi, "wiem, że w końcu i tak będzie fajnie, super i kolorowo".

W okresie pandemii Kinga Dębska wróciła myślami do swoich przeżyć z porodu, żeby, posiłkując się historiami ofiar wirusa, napisać scenariusz o tej alternatywnej rzeczywistości, jaka rodzi się w umyśle chorego podczas śmierci klinicznej. Film miał nazywać się "Stan podgorączkowy".

- Mieliśmy realizować go z Warnerem, ale projekt został zawieszony. Opowiadał o zakażonych COVID-em ludziach, którzy leżeli w szpitalach pod respiratorami. Mieli totalne jazdy, przeżywali w głowach inne życia. Być może i ja miałam supertrip po środkach farmakologicznych, chociaż wolę myśl, że po śmierci czeka nas jeszcze jakaś forma życia -  stwierdziła w "WO".

Najnowsza produkcja Kingi Dębskiej to "Święto ognia", w którym, jak mówi, splatają się różne wątki: uwięzienie w niepełnosprawnym ciele, spalająca ambicja, rodzicielstwo, zachwyt nad ulotnymi chwilami. W jednej ze scen dziewczyna o imieniu Józefina zostaje zapytana, czy jest szczęśliwa. Kinga Dębska odpowiedziała na to pytanie w wywiadzie prasowym tak samo, jak bohaterka jej filmu. Milczeniem.

W najnowszym odcinku podcastu "Clickbait" bierzemy na warsztat "One Piece" Netfliksa, masakrujemy "Ślub od pierwszego wejrzenia" i "Żony Warszawy", a także rozwiązujemy "Problem trzech ciał" i innych nadchodzących ekranizacji. Możesz nas słuchać na Spotify, w Google Podcasts, Open FM oraz aplikacji Podcasty na iPhonach i iPadach.