Nie żyje Katarzyna Łaniewska. Przez lata grała w "Plebanii"

Katarzyna Łaniewska zmarła w poniedziałek 7 grudnia. Miała 87 lat. Informację o śmierci aktorki potwierdziła Anita Czerwińska, rzecznik PiS, która na swoim twitterowym koncie napisała: "Z wielkim żalem i smutkiem żegnamy Katarzynę Łaniewską. Droga Pani Kasiu, dziękujemy za wszystko. Pozostanie Pani w naszych sercach na zawsze. R.I.P". O odejściu Łaniewskiej pisze też serwis TVP Info, dodając: "Kilka dni wcześniej przebywała w szpitalu". Przyczyna zgonu nie jest znana. Wnuki aktorki o jej odejściu poinformowały Związek Artystów Scen Polskich.

Łaniewska urodziła się w 1933 r. w Łodzi. Studiowała na PWST w Warszawie. Szkołę skończyła w wieku 22 lat i jeszcze w tym samym roku zadebiutowała na scenie.

Była związana z warszawskimi teatrami: Polskim (1955-59, 1983-95), Dramatycznym (1959-62, 1966-77), Narodowym (1962-66) i Ateneum (1977-83). Zagrała kilkadziesiąt ról w spektaklach Teatru TV.

Na ekranie zadebiutowała w nowelce filmowej "Sprawa konia" Ewy Poleskiej, powstałej w ramach cyklu "Trzy opowieści". Grała w filmach z różnych gatunków. Role z repertuaru komediowego (Aniela w "Tysiącu talarów" Stanisława Wohla - 1959, sportsmenka Kazimiera w "Sublokatorce" Janusza Majewskiego - 1966, Stenia w "Nowym" Jerzego Ziarnika - 1969) przeplatała udziałem w produkcjach kryminalno-sensacyjnych (Bartoszkówna w "Pożegnaniu z diabłem" Wandy Jakubowskiej - 1956, Basia w "Spotkaniu ze szpiegiem" Jana Batorego - 1964, aktorka w "Zbrodniarzu, który ukradł zbrodnię" - 1969) i dramatach (Jadźka Kłysowa w "Moim drugim ożenku" Zbigniewa Kuźmińskiego - 1963, Sidorowa w "Miejscu dla jednego" Witolda Lesiewicza - 1965, matka Andrzeja w "Molu" Wojciecha Solarza - 1968).

Chętnie obsadzano ją w rolach matek głównych bohaterów (dramat "Abel twój brat" Janusza Nasfetera 1970, komediowy "Awans" Janusza Zaorskiego 1974, wojenny obraz "Godzina ‘W’" Janusza Morgensterna 1979, komedia "Kogel – mogel" Romana Załuskiego 1988, duńska produkcja "Kaj’s fodselsdag" 1990, "Historie miłosne" Jerzego Stuhra 1997, telenowela "Klan").

Często grała też nauczycielki (seriale: "Doktor Ewa" Henryka Kluby - 1970 i "Tygrysy Europy" Jerzego Gruzy - 1999) bądź pracownice domów dziecka (legendarne "Przesłuchanie" Ryszarda Bugajskiego - 1982, "Korczak" Andrzeja Wajdy - 1990), jednak typem postaci, z którym najbardziej utożsamiało się Łaniewską, była wiejska gospodyni.

Tego typu kreacje stworzyła m.in. jako Grzybicha we wspomnianym "Awansie" Zaorskiego (1974), Hladiczka w serialu "Popielec" Ryszarda Bera (1982), Mazurkowa w "Pogrzebie kartofla" Jana Jakuba Kolskiego (1990), Korebowa w melodramacie "Niech żyje miłość" Bera (1991), Wojtalikowa w "Dwóch księżycach" Andrzeja Barańskiego (1993) i Klimowa w "Ptaszce" Krystyny Krupskiej-Wysockiej (1994).

Absolutnie szczególne miejsce wśród gospodyń wykreowanych przez aktorkę, zajmuje babcia Józia z telenoweli "Plebania", z którą Łaniewska związana była nieprzerwanie od 2000 do 2012 roku.

Rola sympatycznej gospodyni wiejskiego proboszcza przyniosła jej ogromną popularność, a także skutecznie wypełniła wolny czas po przejściu na emeryturę. Aktorka przyznawała, że bardzo lubiła tę rolę. Jednym z powodów był fakt, że "można w niej było przemycić dużo życiowej mądrości i własnego poczucia humoru".

W międzyczasie zagrała służącą Gajowca w ekranizacji "Przedwiośnia" Stefana Żeromskiego w reżyserii Filipa Bajona (2001) i gospodynię w filmie "City" Macieja Odolińskiego (2003-2004).

Katarzyna Łaniewska uhonorowana została wieloma odznaczeniami za zasługi dla polskiej kultury i obronności kraju. Odznaczono ją m.in. Krzyżem Kawalerskim (1970) i Krzyżem Komandorskim (2007) Orderu Odrodzenia Polski, medalem "Gloria Artis" za zasługi dla polskiej kultury (2006), Złotym Krzyżem Zasługi (1966), medalem "za zasługi dla Warszawy" (1970), Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju (1975). W 1999 roku otrzymała odznaczenie jako Zasłużony Działacz Kultury za działalność wydawniczą drugiego obiegu w okresie stanu wojennego.