Richardson: Mąż dzwoni zawsze, gdy wyląduje
None
Monika Richardson
Monika Richardson (38 l.) jest od 12 lat żoną pilota, Szkota Jamie Malcolma (39 l.). Dlatego tragedię pod Smoleńskiem przeżyła wyjątkowo osobiście. Dziennikarka opowiada nam, jak to jest, gdy czeka na informację o szczęśliwym lądowaniu swojego męża.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Domyślam się, że wiadomość o katastrofie była dla Pani wstrząsem, tak jak dla nas wszystkich...
– Natychmiast pomyślałam o załodze samolotu, przede wszystkim o pilotach. Pamiętam presję, jaką czuł mój mąż, gdy na pokładzie jego samolotu siedział premier Wielkiej Brytanii, albo ktoś z rodziny królewskiej. Trzeba być naprawdę wyjątkowym człowiekiem, żeby podjąć się wzięcia w swoje ręce losów najważniejszych osób w państwie. Wiedziałam, że cień oskarżeń padnie natychmiast na człowieka, który miał stery w rękach, na długo przedtem, nim zostaną wyjaśnione wszystkie okoliczności zdarzenia. Dzisiaj myślami jestem z rodzinami wszystkich poległych w katastrofie. Ich bólu nie da się wyrazić.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Czy Pani mąż był z Panią w tę tragiczną sobotę?
– Właśnie wsiadał na pokład samolotu, którym lata od czterech lat, boeinga 747-400. Leciał do Londynu z 400 osobami na pokładzie.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Jak to jest być żoną pilota?
– Jesteśmy razem od 12 lat. Gdy się poznaliśmy, Jamie był pierwszym oficerem samolotu–cysterny, VC 10, który latał głównie w strefy zagrożenia, tankując w powietrzu myśliwce RAF–u. Przeżyłam Irak i Afganistan i nauczyłam się żyć ze strachem w podświadomości. Ale to on siedzi za sterami. Najlepsze, co mogę zrobić, to zaufać jego doświadczeniu i zdrowemu rozsądkowi. Podziwiam go za ten wewnętrzny spokój i wyważenie, jakie obserwowałam również u jego kolegów. To są naprawdę niezwykli ludzie, godni najwyższego szacunku.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Jak zareagował Pani mąż, kiedy się dowiedział o katastrofie?
– Mój mąż jest przekonany, że ta sytuacja to coś znacznie więcej, niż konsekwencja możliwego błędu pilota. Tak doświadczona załoga nie mogła po prostu popełnić elementarnego błędu pilotażu. Uważa, że powinniśmy oczekiwać pełnego wyjaśnienia przyczyn katastrofy. Wypadki w powietrzu zawsze są efektem splotu nieszczęśliwych okoliczności, czasem są wynikiem błędów organizacyjnych albo kompetencyjnych, popełnionych na długo przed wejściem na pokład.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Kiedykolwiek namawiała Pani męża, by zrezygnował z służby? Może teraz Pani to zrobi?
– Pilot wojskowy w RAF–ie najczęściej przechodzi na wojskową emeryturę po 16 latach służby. Mój mąż miał 38 lat, gdy rozpoczął pracę w cywilnych liniach lotniczych, gdzie pracuje do dziś.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Mąż zawsze dzwoni z informacją, że szczęśliwie wylądował?
– Zawsze.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Wiele osób obwinia teraz pilota Arkadiusza Protasiuka za podjęcie błędnej decyzji...
– Kapitan Arkadiusz Protasiuk był wybitnym pilotem. Doskonale znał maszynę, którą pilotował, miał wylatane niemal 1400 godzin na TU 154, często jego pasażerami były najważniejsze osoby w państwie. Trudno byłoby znaleźć lepszego człowieka do tego lotu. Jestem ostatnią osobą, która dokona osądu tej tragicznej sytuacji z perspektywy fotela w Warszawie. Znałam rodziny pilotów poległych w Afganistanie i Iraku. Wiem, jak bardzo bolą oskarżenia mediów, czynione najczęściej, zanim wyjaśnione zostaną okoliczności zdarzenia. Wiem też, że jeśli nie wyciągniemy nauki z tej tragedii, jeśli nie zmienimy uwarunkowań, które do niej doprowadziły: technicznych, organizacyjnych, kompetencyjnych, wtedy wszyscy ci wspaniali ludzie zginęli na darmo.
[
]( http://www.fakt.pl )
Monika Richardson
Czy kiedykolwiek Pani mąż miał awaryjne lądowanie? Jak Pani znosiła sytuację, w której człowiek czuje się przecież bezsilny...
– Mój mąż ogłaszał „mayday” pięciokrotnie w swojej karierze. Trzykrotnie dotyczyło to myśliwców, które leciały pod jego skrzydłami i korzystały z tankowania w powietrzu. Dwukrotnie w jego samolocie wysiadły silniki. Raz jednocześnie popsuły się aż dwa z czterech. Tysiąckrotnie zdarzały się mniejsze awarie, które towarzyszą życiu każdego pilota, a szczególnie pilota wojskowego. Mogę powiedzieć z pełną odpowiedzialnością, że takie chwile to momenty najwyższej koncentracji, gdy profesjonalizm i godziny spędzone na szkoleniach sprawiają, że decyzje podejmowane są niemal automatycznie. Dlatego tragedie zdarzają się tak rzadko...
[
]( http://www.fakt.pl )
