Steven Wilson rockowo wstrząsnął wrocławską Halą Stulecia!

Ponad trzy godziny trwało muzyczne spotkanie z rockiem w różnych jego odmianach. W roli głównej tego koncertowego spektaklu zagrał Steven Wilson – fenomenalny outsider, artysta nowatorski, a zarazem tradycyjnie pojmujący uczestnictwo w swoich występach. Wydarzenie wprost nawiązywało do solidnych koncertów rockowych w starym stylu, gdzie dla publiczności liczy się artysta i jego muzyka, a wspomnienia, jakimi mają dysponować po show – pozostają jedynie w ich głowach, a nie na nośnikach zewnętrznych. Prośba o nienagrywanie telefonem utworów została przez polskich fanów całkowicie uszanowana. Jedynym nawiązaniem do współczesności były bardzo bogate wizualizacje przedstawiane zarówno w tle sceny, jak również na kurtynie przed nią – w początkowej fazie koncertu.

Steven Wilson, jak to ma w zwyczaju, wystąpił boso. Na scenę z backstage'u artystę poprowadził czerwony dywan. I to właściwie były wszystkie ekstrawagancje tego wieczoru, bo właśnie muzyka była na pierwszym planie. Muzyk rozpoczął koncert od prezentacji najpopularniejszych utworów z ostatniej płyty To The Bone: „Nowhere Now” oraz „Pariah”. Podczas tego drugiego towarzyszyła mu Ninet Tayeb, wprawdzie tylko na ekranie, ale jej śpiew z pewnością ubogacił występ. Rozbudowane dźwięki progresywnego rocka fenomenalnie współgrały z wyświetlanymi animacjami. Przed zagraniem kolejnych utworów z najnowszego krążka, Steven Wilson z zespołem zagrali dwa nieco starsze kawałki, z albumu Hand. Cannot. Erase: „Home Inwasion” i „Regret #9”, po czym artysta zaśpiewał dość mroczne „People Who Eat Darkness” i „Ancestral”. Tak zakończyła się część pierwsza. Po 15-minutowej przerwie, na początek drugiej - artysta z zespołem zaserwowali nieco starszą piosenkę „Don't Hate Me” z repertuaru Porcupine Tree i płyty Stupid Dream. Przed utworem „Permananting”, Steven Wilson poprosił publiczność, by podeszła pod scenę, ponieważ – jak się wyraził - jest to najbardziej popowa piosenka w czasie tego koncertu. Tam już większość fanów pozostała do końca.

Najnowsze utwory Steven Wilson przeplatał nieco starszymi, nagranymi nie tylko z Porcupine Tree, ale także z zespołem Blackfield. Chwilami było naprawdę mrocznie, a filozoficzne myśli artysty jeszcze bardziej pogłębiały ten nastrój. - Jeśli przestaniemy wierzyć w bajki związane z bogiem, jeśli przestaniemy zjadać istoty, z którymi współdzielimy ten świat – to będzie lepiej - powiedział zdeklarowany wegetarianin, po czym zaśpiewał piosenkę o nienarodzonych. Repertuar Stevena Wilsona trudny w odbiorze, zachwycił publiczność, choć zwracano uwagę także na inne aspekty.

- Szanuję to, że Steven Wilson ceni swoją prywatność, że nie pozwala robić zdjęć w czasie koncertu, tylko żeby skoncentrować się na tej muzyce. I to jest przepiękne i staroświeckie zarazem, że nie godzi się na pogoń za sławą i tanią komercję. To jest wzruszające – powiedział Michał Hernes z portalu TuWroclaw.com.

Publiczność żywo reagowała na każdą piosenkę, ale też widać było, że w większości uczestnikami koncertu nie byli przypadkowi ludzie, ale fani, którzy z muzyką Stevena Wilsona są za pan brat od dawna - od czasów jego wczesnej twórczości. I choć artysta nie uznaje tworzenia stylistycznie takich samym płyt, to jednak wpływy poprzednich projektów ciągle są żywe w jego obecnej twórczości.

- Steven Wilson to artysta kompletny. Swoje życie w całości poświęcił muzyce i dało się to odczuć podczas dzisiejszego wieczoru. Dopracowane i bardzo zróżnicowane kompozycje porwały publiczność, która dobrze wiedziała, czego się spodziewać. To nie był łatwy w odbiorze koncert, do tego wizualizacje podkreślające treść piosenek nawiązywały do problemów współczesnego świata i zmuszały do zastanowienia. Miało to na pewno swój niepowtarzalny urok – mówi Mateusz Pawlicki z agencji Prestige MJM, która zorganizowała koncert Stevena Wilsona w Hali Stulecia we Wrocławiu.