Król miał obsesję na punkcie Wallis. Malował jej paznokcie u stóp, szczekał prosząc o papierosa

Brytyjczycy, którzy już odebrali poród księżnej Kate, czekają teraz, by odprowadzić do ołtarza Meghan Markle. Amerykanka przebojem dołączyła kilka miesięcy temu do rodziny królewskiej. Oczywiście jeszcze nieformalnie, bo potrzeba ślubu, by zostać prawowitym Windsorem. A ten już 19 maja.

To wyjątkowa sytuacja na królewskim dworze. Rozwódka Meghan zostawia świat show-biznesu, rozpasane Hollywood i dawne życie, by wyjść za księcia Harry’ego. A tym samym dołączyć do rodziny, która promuje tradycyjne wartości i gdzie skandale zamiatane są szybko pod dywan, a nie promowane w gazetach plotkarskich dla większej popularności, jak to dzieje się w Hollywood.

Królowa dość chłodno zaakceptowała zaręczyny Meghan i Harry’ego. Kiwnęła głową na ten ślub – a przecież gdy William oświadczył się Kate, królowa była wniebowzięta. Ale ten brak entuzjazmu jest zrozumiały. – Boi się, że Meghan może w każdej chwili potraktować jej wnuka w ten sam sposób, w jaki potraktowała swojego pierwszego męża – mówi w rozmowie z WP Gwiazdy Marek Rybarczyk, autor książki „Skandale angielskich dworów”. – I w końcu królowa dobrze pamięta, jak skończył się podobny romans, jej wuja z Amerykanką Wallis – dodaje.

Do trzech razy sztuka

Pod koniec XIX wieku brytyjscy arystokraci – wykańczani przez podatki i podupadające gospodarstwa – potrzebowali potężnego zastrzyku gotówki. Ratunek przyszedł... zza Oceanu. Pomogły córki amerykańskich miliarderów, które marzyły o mężach z tytułami lordów czy diuków. Prosty sposób na społeczny awans. Tak zaczął się import żon z USA do Wielkiej Brytanii. Biznesmeni z kraju Wuja Sama chętnie dzielili się fortuną ze szwagrami.

W ten sposób uratowało się od bankructwa kilku brytyjskich arystokratów. Nancy Astor, Mary Goelet, babcia księżnej Diany... Amerykanek wśród królewskich dworów nie brakowało. Ale i tak to ta jedna była bohaterką największego skandalu obyczajowego w Wielkiej Brytanii ostatnich kilkudziesięciu lat.

Wallis Simpson. Portretowana jeszcze do niedawna jako femme fatale, która doprowadziła do kryzysu monarchii, jaki dziś przyprawiłby o zawał nie tylko królową, ale i pół świata. Czytając o niej trudno nie odnieść wrażenia, że potrafiła tak pokierować swoim życiem, że zawsze spadała na cztery łapy. Wychowała się w bogatym domu kupca i córki biznesmena. Wszystkiego mieli pod dostatkiem. Kiedy w 1901 roku zmarł ojciec Wallis – Teackle – matka utrzymywała ją z pieniędzy krewnych. Potem kobieta szybko wyszła za mąż po raz drugi. Wybrankiem Alice Montague był przewodniczący Demokratów – polityk John Freeman Rasin.

Wallis miała 26 lat, gdy poznała swojego pierwszego męża. Earl Winfield Spencer Jr. był żołnierzem amerykańskich sił powietrznych. Praktycznie nigdy nie było go w domu. Znudzona Wallis już wtedy miała tylu kochanków, że trudno ich policzyć. Podróżowała po świecie i po sypialniach kolejnych mężczyzn. W Pekinie poznała Galeazzo Ciano (później poślubił córkę Mussoliniego i został ministrem spraw zagranicznych), z którym zaszła w ciążę. Wallis dokonała jednak aborcji, a po zabiegu już nigdy nie mogła mieć dzieci. Ale co z Earlem? Żył z daleka od żony. Gdy oboje wrócili do Stanów po różnych przygodach, żyli osobno. Earl w dodatku często zaglądał od kieliszka. W grudniu 1927 roku przestali być małżeństwem.

Wallis wspominała po latach, że od męża pijaka uratował ją kolejny wybranek – Ernest Aldrich Simposon. Bogaty, ale nudny przedsiębiorca. Dla niej rozwiódł się z żoną. Podobno Wallis wysłała mu telegram z Cannes, w którym przyjęła jego oświadczyny. W Stanach żyli jak bogacze, ale gotówka szybko wyparowała. Małżeństwo było zmuszone sprzedać majątek i wyprowadzić się do Anglii. Tam mieli zacząć wszystko od nowa.

Ale pani Simpson poznała księcia Davida, syna króla Jerzego V. Poznała go właściwie dzięki przyjaciółce – Thelmie – która to... była wcześniej kochanką Davida. Od 1931 do 1934 roku Wallis widywała przystojnego księcia na różnych przyjęciach. Mąż miał problemy finansowe, ona była już tym znudzona. Potrzebowała od życia czegoś nowego. I tak w styczniu 1934 roku zaczął się jej romans z Davidem. Kiedy tylko plotki o ich związku dotarły do króla, młody książę musiał się tłumaczyć. Zaprzeczał, że ma kochankę, choć służba potwierdziła, że widziała go z kobietą, jak i ślady „aktów seksualnych”. W sierpniu tego samego roku David i Wallis przestali się ukrywać. Na jednym z przyjęć w pałacu Backingham książę przedstawił ojcu swoją wybrankę. Król był wściekły.

Królewska obsesja

- Staje się życiową obsesją znudzonego monotonią młodego arystokraty. Ten jest gotów zrobić wszystko, by zaimponować Wallis. Podczas wizyty w Budapeszcie na przykład wyjmuje strzelbę, wychodzi na balkon i popisuje się przed nią, strzelając do latarni. Spełnia też prośbę ukochanej i nad basenem maluje jej paznokcie u nóg. Innym razem, udając psa, następca tronu na czworakach szczeka, prosząc ją o papierosa. Mimo to wciąż gra rolę celebryty i supermana dynastii Windsorów – o jego obsesji na punkcie Wallis wiedzą tylko nieliczni – opisuje Marek Rybarczyk w „Skandale angielskich dworów”.

Wszyscy mówili, że jest uwodzicielką, która idealnie opanowała ruchy mięśni pochwy. Para nie miała sprzymierzeńców. Na brytyjskim dworze wszyscy byli przeciwko nim. Trudno się jednak dziwić. Kobieta po rozwodzie, z serią miłosnych skandali na koncie, nie jest dobrą kandydatką na żonę króla Anglii, a już z pewnością jest bardzo kiepskim materiałem na królową. A przecież Brytyjczycy żyli w zamiłowaniu do konserwatywnych wartości. Kochali monarchię. Wallis była złą wróżbą.

I gdzie w tym wszystkim Ernest? Bo przypomnijmy, że Wallis nie rozwiodła się z mężem w pierwszej chwili, gdy pojawiły się plotki o jej romansie z Davidem. Ernest przyglądał się temu z boku. Nie wchodził kochankom w paradę. Po drodze para przeszła przez kilka trzęsień ziemi. Windsorowie bali się rosnącego w siłę Hiltera i Sowietów. Wallis i David otwarcie sympatyzowali z nazistami. Pogorszył się stan zdrowia króla Jerzego V. - Kiedy umrę, ten chłopak doprowadzi się do ruiny w dwanaście miesięcy – mówił premierowi Stanley’owi Baldwinowi tuż przed śmiercią.

Kilka tygodni później pałac rozdarł przerażający płacz Davida, który wiedział, co oznacza dla niego śmierć ojca – koniec romansu. Marzył o życiu z ukochaną na rancho w Kanadzie, a przyszło mu zostać królem Wielkiej Brytanii. Próbował jeszcze uciec z kochanką z Anglii, ale wiele dla siebie nie ugrali.

David rządził jako Edward VIII 10 miesięcy. Kochanka była ważniejsza. – Miał problemy psychiczne i nie nadawał się na króla. Był rozpolitykowany i niezależny, co rozsadzało ramy brytyjskiej konstytucji. Co gorsza, po drodze został sympatykiem nazistów i Hitlera, a jego przyszła żona – jak wynika z teczek FBI – była równocześnie kochanką Joachima von Ribbentropa, niemieckiego ambasadora w Londynie. Wallis znalazła też czas dla kilku innych dżentelmenów oraz stała się bez wątpienia niemiecką agentką wpływu – pisze Rybarczyk.

Miłosny handel

To był bez wątpienia romans wszech czasów. Ale nie dlatego że kochanków łączyła potężna miłość, taka niemal jak z filmu. To była historia, w którą właściwie trudno dziś uwierzyć. Edward VIII szalał za Wallis. A ona potajemnie spotykała się z agentami wywiadu, pisała listy do Hitlera, w których opowiadał mu to, co usłyszała od króla. Sprzedawała wszystkie najważniejsze informacje nazistom. Gdy Edward VIII abdykował, Hitler miał przyznać, ze to "ogromna strata". Kto wie, jak potoczyłyby się losy świata, gdyby Edward został na tronie. Może dziś nie byłoby w ogóle monarchii? Jeśli to prawdopodobny scenariusz, to można powiedzieć, że Wallis uratowała przyszłych brytyjskich królów.

Bo Edward nie zamierzał odpuścić i chciał być z ukochaną. Choć ona była już kochankiem przerażona, co okazało się całkiem niedawno, gdy upubliczniono prywatne listy Wallis. Król groził, że popełni samobójstwo, jeśli od niego odejdzie. W końcu trzeba było ułożyć jakoś ten pogmatwany związek.

Ernest – wciąż będący mężem Wallis – poprosił Edwarda o spotkanie twarzą w twarz. W York House, historycznym skrzydle pałacu Świętego Jakuba usiedli do kolacji. Tam, przy obecności arbitra – Bernarda Rickatsona-Hatta, szefa Agencji Reutera – ustalili warunki rozwodu. Edward miał ożenić się z Wallis i spłacić wszystkie rachunki Ernesta. Transakcja zakończyła się pomyślnie. Tylko Wallis nie była szczęśliwa. Teraz musiała być żoną szaleńca.

Właściwie to nie tylko żoną, ale matką i ojcem w jednym dla króla, który zachowywał się jak dziecko. – Wallis, obsypywana przez Davida drogocennymi prezentami (w tym biżuterią Windsorów), robiła na arystokracji wrażenie chciwej mieszczanki, której jedynym celem jest złowienie bogatego i utytułowanego męża – wspomina Rybarczyk w swojej książce.

Była „kobietą najgorszego gatunku”, jak pisała o niej Nancy Astor – konserwatywna posłanka i nomen omen Amerykanka, która wyszła za brytyjskiego arystokratę.

Księżna w stylu glamour

- Nie widzę w niej absolutnie żadnych wad, była to doskonała kobieta – mówił Edward VIII. On zmarł w 1972 roku, ona żyła jeszcze kilka lat – do 1986 roku. Nie mogła chodzić, była częściowo sparaliżowana. Została pochowana obok Edwarda.

Dziś porównuje się ten romans z historią Harry’ego i Meghan. I tylko jedno pytanie wisi w powietrzu: jak to możliwe? To jedno z największych możliwych uproszczeń. Panie łączy w końcu tylko amerykańskie pochodzenie, fakt, że są rozwódkami i to, że zostały partnerkami członków brytyjskiej rodziny królewskiej. Ale Markle, która w show-biznesie przepracowała kilka lat, musiała zdawać sobie z tego sprawę. Od czasów Edwarda i Wallis Wielka Brytania na szczęście bardzo się zmieniła.

Związek księcia i rozwódki trafił na mniej konserwatywny grunt. Wallis przetarła drogę Meghan. Wszystkie największe skandale już się wydarzyły, Brytyjczycy już przeżyli dramaty. Teraz to dla nich historia jak z bajki. Edward też wierzył, że ma żonę jak z bajki. Co za kilka lat powie Harry?

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl