Stanisław Cejrowski, prawdziwa legenda PRL. Wojciech Cejrowski odziedziczył po nim talent

Zmarły przed kilkoma dniami Marek Karewicz mówił o nim - "Staszek Cejrowski, kojarzony teraz głównie z aż nadto hałaśliwym synem Wojciechem, okazał się jedną z najwybitniejszych osobowości naszego rynku muzycznego, człowiekiem bardzo zasłużonym dla jazzu, rocka i kultury w ogóle".

Stanisław Cejrowski był w okresie PRL-u animatorem kultury, promotorem muzycznym oraz człowiekiem ze smykałką do biznesu. Lubił otaczać się ludźmi, był duszą towarzystwa i przede wszystkim człowiekiem, dla którego nie było rzeczy niemożliwych.

Karewicz w książce "Big Beat", którą napisał wespół z Marcinem Jacobsonem, przytoczył kilka anegdot na temat Cejrowskiego. W szczególności zapadła mu w pamięci historia, w której pomógł on Budce Suflera załatwić sprzęt sanitarny, niezbędny do wyposażenia mieszkań muzyków. Warto dodać, że w PRL-u, jeśli myślało się o zdobyciu materiałów budowlanych, trzeba było posiadać asygnatę, czyli dokument uprawniający do nabycia deficytowego towaru.

"Jerry (Jerzy Chrzanowski, manager Budki Suflera - przyp. red.) z Cejrowskim wystąpili oficjalnie do ministerstwa o przydział potrzebnej liczby wanien, sedesów, umywalek, rur i armatur, dodając, że wykorzystane one zostaną w scenografii koncertów zespołu, obchodzącego właśnie jakiś jubileusz. Podanie załatwiono od ręki, ponieważ władza ludowa stawiała na sojusz ludzi pracy z ludźmi sztuki. Scenografia była bez wątpienia oryginalna – muzycy grali między wannami, klozetami, spłuczkami i prysznicami, a wtajemniczeni mieli z tego mnóstwo zabawy. Po trasie Budka Suflera oraz grono "spiskowców" odkupiło od Stowarzyszenia to wszystko po cenach sprzętu zużytego, dzięki czemu wszyscy zainteresowani mogli zakończyć rozbabrane budowy lub całkiem dobrze zarobić" - wspominał pomysłowość Stanisława Cejrowskiego Marek Karewicz

Jednak Cejrowski to przede wszystkim człowiek muzyki, który zapisał się na kartach historii polskiego jazzu i muzyki rozrywkowej. Przez lata był dyrektorem festiwalu Jazz Jamboree, który dzięki jego działaniom i ciężkiej pracy zyskał międzynarodową renomę. To on stoi za Spotkaniami Wokalistów Jazzowych w Lublinie. Ocalił również kultowy festiwal Złota Tarka, przenosząc go do Iławy.

Znalazł też sposób na to, jak podróżować do ZSRR i zarabiać na tym niemałe pieniądze. Cejrowski był założycielem zespołu No To Co, który grając spreparowaną muzykę folkową, skradł serca lokalnych dygnitarzy.

"Pomysł zrodził się z obserwacji i chłodnej oceny możliwości polskiej estrady na tle tego, co się działo na światowym rynku. Nasze zespoły prezentowały się zbyt słabo, by konkurować z zachodnimi, i zbyt awangardowo, by funkcjonować w Związku Radzieckim. Cejrowski doszedł do wniosku, że antidotum na te słabostki może okazać się odpowiednio spreparowany folklor. Wyszukał młodych i zdolnych big-beatowców, przebrał ich w stylizowane kostiumy i kazał grać lekkostrawne melodie nawiązujące do naszej sztuki ludowej. (...) Dzięki temu zespołowi Staszek mógł swobodnie grasować po Związku Radzieckim i to właśnie wydawało się dla niego najważniejsze" - pisał Krajewski w swojej książce.

W latach 90. Stanisław Cejrowski wspierał karierę swojego syna i przez dziesięć lat był menedżerem Wojciecha Cejrowskiego, kiedy ten był autorem programu "WC Kwadrans". Zmarł niespodziewanie, 14 kwietnia 2009 r. Miał 70 lat.

Golarki dla mężczyzn bez przepłacania. Niedrogi sprzęt do pielęgnacji znajdziesz po uprzednim pobraniu rabatu ze strony Philips kod rabatowy.