Życie to pudełko czekoladek. Książkiewicz, Holtz i Stużyńska w Polonii [RECENZJA]
Nowa propozycja Teatru Polonia "Głowa w piasek" tylko na pozór wydaje się być lekką sztuką ze znanymi nazwiskami w obsadzie. Dzięki reżyserce Marii Seweryn teatr Krystyny Jandy zyskał świetną sztukę z ważnym przesłaniem.
Z repertuarem teatru powinno być jak z pudełkiem trufli, najlepszych czekoladek, starannie dopracowanych. Obserwując działalność teatrów Fundacji Krystyny Jandy Na Rzecz Kultury – Teatru Polonia i Och-Teatru mam przekonanie, że jest zbliżona do wyżej wskazanej przeze mnie idei. Teatry Jandy nieustannie prezentują premierowe przedstawienia, a te "najmniej smakowite" i źle przyjęte przez krytykę czy widzów usuwają. Dzięki temu inwestując w czasach inflacji i drożyzny pieniądze w bilety, publiczność ma powody do satysfakcji.
Siła kobiet
W majówkę odbyła się premiera sztuki kanadyjskiego dramatopisarza Matta Murraya "Głowa w piasek". Jej zapowiedzi niewiele mogły widzom powiedzieć, oprócz tego, że w obsadzie znajdą trzy znane aktorki – Weronikę Książkiewicz, Paulinę Holtz i Magdalenę Stużyńską. Pań przedstawiać nie trzeba, od lat podbijają małe i duże ekrany, niektórym znane są również z kreacji w teatrze. Kolejną wiadomą było nazwisko reżyserki – Marii Seweryn. Córka Krystyny Jandy i Andrzeja Seweryna to znakomita aktorka i od lat także reżyserka. Choć w tej roli na dużej scenie Teatru Polonia sztuką "Głowa w piasek" zadebiutowała.
Materiały prasowe W jednym z wywiadów Seweryn powiedziała, że po pierwsze sztuka ją od razu zachwyciła i zdecydowała się ją pokazać warszawskiej publiczności, a po drugie, że od początku wiedziała, kogo chciałaby widzieć na scenie w roli stłamszonej kury domowej, konserwatywnej Pam (Stużyńska), samotnej matki, pozbawionej weny pisarki, lekkoducha Holly (Stużyńska) i wyzwolonej, bezpośredniej Cheryl (Holtz).
Bezczelny humor
Oglądając efekty pracy Marii Seweryn z satysfakcją można stwierdzić, że zarówno wybór sztuki, jak i obsady był strzałem w dziesiątkę. W niezwykle dopracowanej i bogatej scenografii (ostatnio teatry z powodów ekonomicznych dążą raczej do minimalizmu), w mieszkaniu Holly dochodzi do spotkania z matką kolegi jej dziecka i przyjaciółką Cheryl (pełnokrwista kreacja Pauliny Holtz). Punktem wyjścia jest list znaleziony przez wścibską konserwatywną matkę. Jednak to pudełko specjalnych czekoladek wywróci całą akcję do góry nogami.
Materiały prasowe Siłą przedstawienia "Głowa w piasek" jest tekst – ważny, z przesłaniem, nasycony ironią i specyficznym – ja bym to nazwał bezczelnym – humorem. Nie chcę zdradzać za dużo szczegółów, bo tę sztukę warto obejrzeć samemu.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Mosty między księciem Harrym i jego rodziną są już spalone?
Na pewno jest dobrze poprowadzoną psychoterapią i analizą społeczeństwa, która nie przytłacza. Jest też kolejnym w teatrach Jandy manifestem w obronie społeczeństwa LGBT i wolności osobistej.
Materiały prasowe Wielokrotna współpraca Marii Seweryn z reżyserem Adamem Sajnukiem jest w jej pracy zauważalna. Dbałość o szczegóły, muzykę, atmosferę i przede wszystkich grę aktorek. Choć – przyznaję – miałem obawy, czy serialowo-filmowy team Książkiewicz-Holtz-Stużyńska odnajdzie się w przestrzeni Teatru Polonia, po obejrzeniu sztuki minęły. Aktorki dopracowały swoje role, widać między nimi i reżyserką chemię. A dzięki temu łączność pomiędzy sceną a widownią pozostaje niezakłócona przez 90 minut przedstawienia.
"Głowa w piasek" to kolejna trufla do pudełka czekoladek teatrów Jandy, ważne uzupełnienie repertuaru i przy okazji niezła rozrywka.
Ocena spektaklu: *****/******
Jakub Panek, krytyk teatralny, dziennikarz i wydawca Wirtualnej Polski